จริงๆแล้วเราเที่ยวเพื่ออะไร?
---------------------------------------------------
"เนี่ยไปมาสี่ประเทศแล้วโว้ย"
"โหย
แค่นี้ทำอวด กูไปมาแปดประเทศแล้วยังไม่พูดเลย"
"ดูบล็อคเกอร์คนนี้อ่ะ
รูปโคตรสวยอ่ะ
อยากได้รูปแบบนั้นบ้าง"
"เฮ้ย
อ่านนี่ดิ
คนนี้อายุแค่นี้ไปมารอบโลกแล้วอ่ะ"
"เฮ้ยย
อะไร ทำไมยังไม่ไปที่นี่อีก เค้าไปกันทั้งประเทศแล้วมั้ง กูก็ไปมาแล้วนะ"
"ดูบล็อคเกอร์คนนี้สิโคตรเท่เลยยยยย"
และนั่นคือสิ่งทั่วๆไปที่เรามักจะได้ยินในวงสนทนาเรื่องการท่องเที่ยว
ประกอบกับหน้าเพจนิวฟีดเฟสบุ๊คทุกวันนี้ที่ดูเหมือนจะมีแต่
travel
influencerโพสรูปสถานที่ท่องเที่ยวสวยๆเท่ๆเต็มไปหมด
"เท่อ่ะ
อยากได้รูปแบบนั้นมาอวดคนอื่นบ้าง"
นั่นคือสิ่งที่ฉันเองก็เคยคิดและเป็นจุดเริ่มต้นให้ฉันออกเดินทาง
"เธอไปไหนมาบ้างหรอ?"
เพื่อนแบ็คแพคเกอร์ชาวต่างชาติที่ฉันเจอระหว่างทางถาม
"อ๋อ
ฉันเคยไป นู่นนั่นนี่ บลาบลาบลา"
ฉันเล่าด้วยความภาคภูมิใจในความ'เท่'ที่ไปหลายประเทศ
ซึ่งเขาเองก็ฟังด้วยความตั้งอกตั้งใจ
และแสดงความสนใจตลอด
ใช่
ฉันเท่ ฉันยิ้มในใจด้วยความอวดเก่ง
"แล้วเธอไปกี่ประเทศแล้วล่ะ?"ฉันถามกลับ
"กี่ประเทศหรอ?
เอ่อ...
เดี๋ยวนะ"
เขาทำท่าลังเลและครุ่นคิดอยู่พักนึง
ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า
ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า
"อ่อ 34ประเทศเอง"
34ประเทศ...
'เอง'
ทันใดนั้นเองที่ฉันรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นแค่ฝุ่นผงในจักรวาลไปเลย
"34ประเทศนี่ไม่เองเลยนะ"
ฉันแซวเค้า
"'เองสิ
มีตั้งหลายคนที่ไปมาเยอะกว่าฉัน แต่ฉันก็แค่ชอบเปิดประสบการณ์ใหม่ๆน่ะ"
เขายิ้มพลางตอบอย่างถ่อมตัว
"เธอบอกว่าเธอไปเนปาลมาใช่มั้ย?
ฉันก็ไปมาเหมือนกัน
เธอได้ไปเมืองนี้มาหรือปล่าวน่ะ?"
เขาถามต่อ
"ไปสิ"
"ฉันก็ไปมานะ
ฉันชอบที่นี่มากเลย โดยเฉพาะวัฒนธรรมพวกเขา พวกเธอเห็นที่พวกเขาทำงานศิลปะกันมั้ย?"
เพื่อนอีกคนพูดขึ้นมา
"เห็นสิ
ใช่ ฉันชอบมันนะ มีเสน่ห์มากเลย.."
แล้วเราสามคนก็คุยกันเรื่องท่องเที่ยวเนปาลแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันอย่างสนุกสนาน
นั่นคือครั้งแรกที่ฉันคุยเรื่องท่องเที่ยวโดยไม่มีบทสนทนาทำนองว่า
"ทำไมยังไม่ไปที่นี่อีก?"
หรือ"ใครไปมามากกว่าใคร"
และไม่ใช่การคุยกันด้วยความรู้สึกว่า"ฉันเท่"
แต่เป็นการคุยกันในฐานะนักเดินทางตัวเล็กๆคนนึงที่แลกเปลี่ยน'ประสบการณ์'
และช่วยกันคุ้ย'ความสุข'ของการเดินทางครั้งนั้นขึ้นมาอีกครั้ง
แต่เป็นการคุยกันในฐานะนักเดินทางตัวเล็กๆคนนึงที่แลกเปลี่ยน'ประสบการณ์'
และช่วยกันคุ้ย'ความสุข'ของการเดินทางครั้งนั้นขึ้นมาอีกครั้ง
การสนทนาครั้งนั้นทำให้ฉันกลับมาสงสัย
"จริงๆแล้วเราเดินทางเพื่ออะไรกันนะ?"
เพื่อความเท่งั้นหรอ? เพื่อลงรูปอวดคนอื่นว่าชีวิตดี? เพื่อเป็นไอดอล?
สังคมทุกวันนี้ถูกมอมเมาด้วยเพจท่องเที่ยวฮิปๆชิคๆกับบล็อคเกอร์คูลๆมากจนเกิดกระแสการท่องเที่ยวตามๆกันไป
การท่องเที่ยวที่ควรจะเป็นการทำเพื่อ"ความสุข"
"ประสบการณ์"
และ
"ความทรงจำ"
กลับกลายเป็นการเที่ยงเที่ยวเพราะ "การแข่งขันในความเท่" "ที่ใครๆก็ไป" อย่างช้าๆโดยไม่รู้ตัว
กลับกลายเป็นการเที่ยงเที่ยวเพราะ "การแข่งขันในความเท่" "ที่ใครๆก็ไป" อย่างช้าๆโดยไม่รู้ตัว
เรามีความสุขที่โดนใครๆยกให้เป็น"ไอดอล"
แทนที่จะมีความสุขเมื่อคิดถึงการเดินทางในครั้งนั้น
เรามีความสุขที่หามุมถ่ายรูปอัพลงไอจีแล้วคนกดไลค์เพียบ
แทนที่จะมีความสุขกับวินาทีที่อยู่ตรงหน้านั้น
หรือแม้แต่คนที่อยู่ตรงนั้น
เรามีความสุขเมื่อเราไปเที่ยวมาหลายประเทศกว่าใครๆ
แทนที่จะมีความสุขกับประสบการณ์ที่ได้รับจากประเทศนั้นๆ
เรามีความสุขที่ได้พูดกับใครว่า"ไปมาแล้ว"เมื่อมีคนกล่าวถึงประเทศฮอตฮิตติดกระแส
แม้ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าจริงๆแล้วเป็นตัวเราเองที่'อยากไป'หรือกระแสที่'พาให้เราอยากไป'
'มันน่าเสียดายนะว่ามั้ย?'
----------------------------------------------
ขอบคุณความบ้าบอที่ถีบให้ฉันออกไปแบ็คแพคคนเดียว
ได้พบเจอผู้คนมากมายที่ทำให้ฉันกลับมาทบทวน'จุดประสงค์ของการท่องเที่ยว'
และกล้าพูดได้เต็มปากว่า
ได้พบเจอผู้คนมากมายที่ทำให้ฉันกลับมาทบทวน'จุดประสงค์ของการท่องเที่ยว'
และกล้าพูดได้เต็มปากว่า
"ฉันท่องเที่ยวเพราะความสุข"
Cheers
to all travelers
